We zitten in een tijd waarin we onder het mom van inclusie elkaar uitsluiten. Ik begrijp dat als je als groep wilt emanciperen, je de groep definieert – en dat doe je door ook mensen uit te sluiten. Maar dat wil niet zeggen dat iemand die niet bij jouw groep hoort, je niet wil steunen. Mag een witte man een roman van een zwarte vrouw vertalen? Ik vind het een interessante discussie. Is wel eens geprobeerd om verschillende mensen een roman te laten vertalen, als een soort blinde test?
Maar je moet waken voor uitsluiting, vindt Ton Langkruis. In een diverse organisatie kan het voor het perspectief juist belangrijk zijn om wél een witte man erbij te halen, zegt hij. „Dat uitsluitingsmechanisme doet niemand goed. Ik denk dat die emancipatie pas op gang komt wanneer degenen die er niet bij horen, meehelpen.”
Sinds zijn vertrek bij Winternachten adviseert hij culturele organisaties over onder meer diversiteitsbeleid. „In het debat wordt een heel duidelijke scheidslijn getrokken tussen wat goed is en wat niet. Was het maar zo simpel”, verzucht hij. De belangrijkste les die het festival hem leerde staat daar haaks op: „Kies niet te snel en wacht met je oordeel, je weet niet eens wat je niet weet.”
Ton Langkruis (oud- directeur Writers Unlimited, adviseur diversiteitsbeleid)
Uit: NRC 13 augustus 2022 pagina 10
