Korte terugblik
Jaarlijks organiseert Het Platform in samenwerking met de lokale afdeling van PAX een dialoogavond – deze keer in de Mevlana Moskee. Dit jaar heeft PAX de aandacht op Nederland gericht: vrede is niet alleen een wereldwijd te bevechten thema, maar ook in Nederland iets waar we zuinig moeten zijn. Niet voor niets was het thema van deze vredesweek: Democratie onder druk.
De recent verbouwde Mevlana Moskee was al vaker de locatie voor de dialoogavond in de vredesweek; vorig jaar nog, toen Jan Durk Tuinier ons ‘met de moed van de hoop‘ leerde kijken naar de stand van de democratie in de wereld. Dit jaar richtten we ons dus op Nederland, aan de hand van Osman Ziylan, Islamitisch theoloog en geestelijk verzorger in een penitentiaire inrichting, die ons in het thema inleidde onder de titel: (On)vrede, wat nu?
Osman komt in zijn dagelijkse praktijk veel jonge mensen tegen die vatbaar bleken voor de lokroep van snel geld. Die vatbaarheid ontkiemt op de voedingsbodem van onvrede: ontevreden zijn met wat je bezit. Wie denkt dat hij pas tevreden is als hij dat ene heeft bereikt, is bereid om wat hij nu heeft aan de kant te zetten. De familie waar je van nature bijhoort wordt ingewisseld voor erbij-horen op basis van verworven status. Als eenmaal het doel is bereikt blijkt de tevredenheid verhuisd te zijn naar een nieuwe stip op de horizon.
Onvrede als begin van een vicieuze cirkel. Maar onvrede kan evengoed het begin zijn van een beweging omhoog: wie zich niet neerlegt bij de status quo kan een verandering ten goede in gang zetten. In het groot, via de routes in onze democratie, en in het klein, door in de eigen omgeving het verschil te maken.
Osman ziet welke impact het kan hebben als jongeren goede identificatiefiguren hebben. Voor wie geen perspectief heeft, is het risico om een schimmig pad in te slaan groter dan voor de jongere die om zich heen ziet hoe het ook kan. Vandaar zijn welgemeende oproep: wees die identificatiefiguur!
Aan de hand van een aantal stellingen verkenden we verder het thema. Over de plaats van onvrede in deze wereld (best nuttig soms), over de mogelijkheden om als burger invloed te hebben op de overheid (ja, die zijn er, en het helpt om te beseffen dat je invloed ook grenzen heeft), over de mate waarin de overheid rekening houd met ‘het’ belang van ‘de’ samenleving (dat maakte de tongen los, en vooral over het belang van effectief communiceren) en over de noodzaak van anoniem solliciteren (jammer dat je naam zo’n belangrijk selectiecriterium is, maar kijk ook naar wat je zelf doet om je kansen te vergroten).
We spraken nog even verder in de grote groep. We constateerden dat het belangrijk is dat kinderen al jong leren om hun mening op een constructieve manier in te brengen (en wat is dat eigenlijk, een mening?). En dat het belangrijk is te blijven beseffen dat belangen strijdig kunnen zijn, en dat onmogelijk álle belangen volledig kunnen worden behartigd. En dat het helpt als de overheid besluiten goed uitlegt.
Mooi dat de gemeente Amersfoort deelnam aan de dialoogavond, via wethouder en beleidsregisseur Sociaal Domein. Zijn benadrukten hoe goed het is als burgers zich laten horen. De gesprekken bevestigden hen omgekeerd dat de burger ook verwacht dat de gemeente zich laat horen: veel gedoe kan voorkomen worden door simpelweg een belletje te plegen.
Open blijven, van je laten horen, naar elkaar luisteren – dat is ook wat we deden op deze dialoogavond. Achteraf constateerden we: wat was dit een gave avond! Volgend jaar weer?
We danken de Mevlana Moskee hartelijk voor de gastvrijheid!